YALNIZLIK
odanın bir kösesinden qelır masum hıçkırıklar
hep de aqlar hep de aqlar bu qözler
yorganın altındadır asıl dünyası
yastıqıdır tek sırdasi
konuşur qözyaşlarıyla saatlerce
karanlıklarla örtülmüş bir şekilde
kimse bilmez hüzününü
kimse anlamaz üzüntüsünü
yorgandır ona sarılan
çarşafıdır qözyaşlarını paylaşan
kimseyi istemez kimseye güvenmez
karanlık olmuş artık tek arkadaşı
YAZAN : DENIS İNCİ
BÜTÜN GÖZ YAŞLARIM
alışmışım hayal kırıklığına
kendı neşemi alıp götürüyorum
kendime özqü olmayan uzak bir dünyada
ben buyum diye kendimi kandırarak yaşıyorum
her sabah umutla bassada yere ayaklarım
gülüsüm güneşi andırmaya çalışşada her gün
içimdeki endişe hiç bırakmıyor peşimi
ne kadar mutlu olmaya çalışsamda gülünce
neşem fışkırmaya çalıssada bu dünyaya
olmuyor hepsi sahte sanki bende
vazgeçmeyi denesemde hüzünlerden
korkulu endişelerimi yenmeye çalışsamda her gün
korkularım daha güçlü çıkıyor benden
çıkış yolunu sorgulasamda kendime
bırakartık mutlu ol desemde her gece
ışıklar söndürülünce gözler kapanınca
yine ben ve göz yaşlarım parlıyoruz yer yüzünde...!
YAZAN : DENIS İNCİ
Annem..!
nıye butun dunya acıtmaya calısır benı annem
nıye herkes senın gıbı kollarına almaz benı
nıye herkes kotu kotu bakar bana annem
nıye herkesın gozu parlamaz senın gıbı
dunya kollarında ne kadar farklıymıs be annem
yurumeye basladıgımda ogrendım bunu
hanı benı hıc bır sey uzemıycektı annem
hanı kımse kıramıycaktı kalbımı
annem kucuk olmak ıstıyorum annem
yumusacık tenımle kollarında uyumak ıstıyorum annem
olanların farkında olmadan tatlı gulmek ıstıyorum
annem heseyım her sey deyıstı bır sen deyısmedın annem
YAZAN : DENIS İNCİ
KUKLA
Acıtmadan batır dikenini
Kanın rengiyle birleşsin sevgim
Yaşam kaynağım olsun varlığım
Sabahların mutluluğu sen ol benim için
Tahtadan oyulmus kalbime
Batır kanlı dikeni
Hayat versin tozlanmış çarpışıma
Kaldırsı beni gölgesinden
Sigaranı yak yine dumanında belli oliyim
Her içine çekisinde yine seni hissediyim
Saçlarımda savrulsun kokun
Yine seninle nefes aliyim
YAZAN : DENIS İNCİ